⚪️ Pracuj z radością!

28.07.2019

Chciałbym coś zmienić. Czuję, że już dłużej nie wytrzymam w tej pracy. To jest czas na zmianę! Koniecznie muszę się do tego zabrać.

Tak, zabiorę się za kilka dni, albo po urlopie najlepiej. Przecież nie będę teraz się narażać na brak odpoczynku, bo jak się ktoś w firmie dowie o moich planach, to z urlopu nic nie będzie, a i ja mogę stracić pracę szybciej niż bym chciał.

I tak dalej…

Jak Ci to brzmi? 

Znajomo? A czy te rozmyślania brzmią jak chęć do rzeczywistego działania??

Może się komuś narażę, ale to nic. Moją rolą jest pokazywanie naszych własnych pułapek. Nie mam aspiracji co do tego, by wszyscy zgadzali się z moim punktem widzenia, a zależy mi na ujawnianiu przeszkód, które sami sobie stawiamy.

Człowiek jest niezwykle kreatywny zwłaszcza wtedy gdy chce sobie coś wytłumaczyć. Potrafi świetnie racjonalizować najbardziej absurdalne rzeczy. Ta umiejętność tworzenia na zawołanie jest szczególnie chętnie wykorzystywana przez niektóre osoby do tłumaczenia przed samym sobą, nic nie robienia w kierunku zmiany.

Znam wiele osób, które napotykają same przeszkody w drodze do celu. Precyzyjniej ujmując myśl, te przeszkody pojawiają się w głowie, bo działania nie podejmują. Asekuracyjnie wolą być bierni. Deklaratywnie są pełni zapału do tego, by wziąć sprawy w swoje ręce i zrobić tak jak chcą. 

No, ale jak mogą to zrobić skoro wciąż nie sprzyja im otoczenie, zdrowie, fundusze, pora roku, rodzina? Przecież z takimi przeszkodami nie da się niczego zacząć! Więcej nawet. Trudno realnie brać pod uwagę jakikolwiek krok. Lepiej poczekać. Po Nowym Roku będzie lepszy czas. Jak większa premia wpłynie na konto, no to wtedy można się zabierać do roboty. Ach, wakacje! Po powrocie z urlopu, to już napewno. Po powrocie się okazuje, że w pracy powstały nowe projekty, które mogą być lepiej płatne. No i w domu… pralka się popsuła. Trzeba kupić nową. To nie jest czas na zmiany w życiu! Wszystko „sypie” się na głowę. Praca i dom. Nie, nie - trzeba poczekać na lepszy czas.

To może na wiosnę! Taka piękna pora roku. Przyroda budzi się do życia i ja wtedy poczuję większą motywację do tego, by coś zrobić w końcu z tą pracą. Teraz napewno nie.

Jest taki wiersz Jana Brzechwy „Żuraw i czapla”. Pewnie znasz z dzieciństwa. Oboje na zmianę chodzili do siebie i gdy jedno z nich było zdecydowane na ślub, to drugie nie chciało. Tak było bez końca.

W pow. opisanej przeze mnie sytuacji, to jest również ucieczka bez końca. 

Ucieczka od tego co ważne - od sprawczości! 

Tworzenie wymówek, szukanie na zewnątrz przeciwności nie sprzyja nawet dobremu nastrojowi, a co dopiero działaniu jakiemukolwiek.

W taki sposób można przeżyć całe życie. Narzekając na swoją pracę, sytuację i nic z tym nie robiąc. Reagując jedynie na to co przyniesie los, czyli inni ludzie.

Postawa „nic ode mnie nie zależy” jest bierna i defensywna. Bardzo ograniczająca świadomość i poczucie własnej wartości w dłuższej perspektywie. Można śmiało powiedzieć, że to postawa prowadząca do autodestrukcji.

Spójrzmy ile czasu zajmuje myślenie o tym, czego nie da się zrobić i dlaczego. Najpierw trzeba określić co jest do zrobienia, a potem znowu należy dobrze uzasadnić czemu tego nie robić. Usprawiedliwienie musi być przekonywujące, by patrząc w lustro być spokojnym o swoje dążenia i dobrze zamiary wobec własnej przyszłości.

Ileż energii potrzeba na te tworzenie pomysłów i jednocześnie antidotum na działanie. 

Na koniec pytanie.

Co jest bardziej użyteczne? Podjęcie działania w kierunku zaplanowanej zmiany, czy tkwienie w tym samym miejscu w obawie o porażkę?

Jak zawsze i niezmiennie, decyzja należy do każdego z nas. Z wymówkami, czy bez nich podejmujemy ją.

Brak zmiany to także decyzja tylko, czy taka akurat doprowadzi kogokolwiek do oczekiwanej, lepszej przyszłości?

 Pozdrawiam wakacyjnie,

Ania

15.07.2019

Ostatni wpis był na temat pasji, która jeśli towarzyszy pracy, to życie jest harmonijne, a człowiek nie zmaga się sam ze sobą.

Większość ludzi marzy o tym, by pracować z pasją i móc zawsze o sobie mówić, że jest się spełnionym zawodowo. Marzenia, a rzeczywistość to jednak co innego.

Badania pokazują, że ponad 80% ludzi nie jest zadowolona ze swojej pracy i tyczy się to wszystkich europejczyków. Polacy nie odbiegają od średniej i są w tym nurcie sfrustrowanych i wypalonych zawodowo. Wystarczy posłuchać znajomych, rodziny i przysłuchać się rozmowom w metrze np.

Znamy to?

Zadziwiająca sytuacja prawda? Lekko nielogiczna na pierwszy rzut oka, jeśli pamiętamy wciąż o tych badaniach i jednocześnie znamy aktualny wskaźnik bezrobocia.

Młodzież pyta w takich momentach: „o co kaman”?

Hmmm, sprawa pozornie jest banalna. Coś nie pasuje, to zmieniam jak telefon lub rodzaj kawy. Jednak NIE. Praca, zajęcie dające nam byt jest zbyt poważną sprawą, byśmy mogli decyzyjność o niej zrównać z błahostkami dnia codziennego.

Teraz rodzi się pytanie o rozwój tej sytuacji. 

Możliwości mamy kilka.

Możemy, czemu nie. Jednak, czy któryś z nich zagwarantuje nam spełnienie? 

To temat na osobny artykuł, bo potężny i głęboki, przy tym nieoczywisty.

W niniejszym wpisie natomiast, chciałabym poddać rozważaniom temat zmiany jako takiej. 

Czemu każda zmiana zawodowa, czy życiowa nastręcza nam tyle trudności? Trudności mentalnych głównie. Tak, tak! Zmiana budzi w nas lęk. Chcemy się przyznać do tego, czy nie.

Po pierwsze zmiana towarzyszy nam od urodzenia, przez kolejne lata życia i kończy się w momencie ostatniego pożegnania ze światem. Patrząc na to z tej perspektywy, warto zachować w sobie pewność, że to jedyna rzecz, która nas na pewno nie opuści;-) Warto się więc ze zmianą  zaprzyjaźnić.

Zmian doświadczamy w życiu różnych i na różnych poziomach. Począwszy od zmian biologicznych, przez rozwój mentalny, zmiany dot. poziomu naszej wiedzy, otoczenia, partnerów, zamieszkania, statusu majątkowego, po rozwój duchowy.

Kiedy stajemy przed zmianą zapala nam się w głowie automatycznie „czerwona lampka”, która ostrzega nas przed nowym, czyli niebezpiecznym zdarzeniem, w domyśle ewolucyjnym.

Z jednej strony asekuracyjna postawa chroni nas przed potencjalnym niebezpieczeństwem, z drugiej hamuje nasz rozwój.

Poznajmy zatem bliżej tego hamulcowego, by nie był nam straszny i nie przeszkadzał 

Wyróżnia się 4 rodzaje lęków:

Prócz lęków mamy też bariery, a te dzielimy na zewnętrzne i wewnętrzne.

Wewnętrzne to takie, które nosimy w sobie i często są to nieuświadomione ograniczenia w postaci przekonań. Kształtują się one pod wpływem naszych przeżyć i bardzo łatwo na tej bazie tworzymy reguły, które stają się potem naszym filtrem postrzegania świata. Przez te filtry właśnie, trudno nam choćby znajdować inne rozwiązania niż te, które znamy.

Zewnętrzne bariery to tzw. twarde ograniczenia, które są fizycznie poza nami np. finanse.

Każdy człowiek, który chce iść do przodu, rozwijać się i osiągać, musi z opisanymi przeciwnościami sobie radzić. Dotykają one bowiem każdego, a różnica polega na uświadomieniu sobie ich oraz na tym, że ludzie sukcesu znają receptę na ich neutralizację.

Antidotum na lęki i bariery są zasoby! Mogą one być:

Krótka recepta, prawda?  Rozwińmy pow. 

Zasoby niematerialne, czyli wszystko czym człowiek sam dysponuje np.: emocje, umiejętności, wiedza, kontakty relacje. 

Materialne to pieniądze i upraszczając wszystkie zasoby, które można kupić.

Bardzo pomocne w poszukiwaniu skutecznych rozwiązań, w planowaniu strategicznym i podejmowaniu efektywnych działań są zasoby wewnętrzne m.in.: zdrowie, intelekt, psychika, inteligencja społeczna.

Obecne i przyszłe zasoby tyczą się wszystkich wcześniejszych obszarów osadzonych w czasie.

Cóż jest jeszcze potrzebne do osiągnięcia celu?

Pamiętając o pow. wiedzmy też, że ważny jest sposób działania i to, czy potrafimy opracować alternatywne plany, by w razie potrzeby skorzystać z gotowego rozwiązania. Te dodatkowe warianty służą naszemu poczuciu bezpieczeństwa i nie powodują ogromnego stresu kiedy pierwszy plan nie wiedzie się po naszej myśli. Zatem nasza reakcja na nową sytuację będzie spokojniejsza, mniej emocjonalna.

Niezbędne do kreowania różnych rozwiązań jest podejście strategiczne, a inaczej przewidzenie w dłuższym okresie ewentualnych zdarzeń oraz umiejętność myślenia taktycznego, krótkookresowego i radzenie sobie z szybkim podejmowaniem decyzji w bieżącej sytuacji.

Fundamentem do osiągnięcia czegokolwiek jest motywacja i o niej też należy wspomnieć tutaj. Chęć i możliwość to motor działania. Są one kluczem do sukcesu. Dobrze jest sobie uświadomić, że potrzebne jest tu długofalowe działanie i szersze podejście niż potrzebne do wykonania konkretnych zadań. 

O energię musimy dbać, zaczynając od stylu naszego życia, a na otoczeniu kończąc. Więcej o energii przeczytasz tu: https://punktdzialania.blogi.pl/wpis,zarzadzanie-wlasna-energia.html

Kolejny aspekt łączy się z poprzednimi. 

Umiejętność dostrzeżenia postępów, a na końcu rezultatu jest niezmiernie istotna, ponieważ ma bezpośredni wpływ na motywację. To czy potrafimy zobaczyć naszą drogę i czy potrafimy się cieszyć z już przebytej jest ważne, bo daje nam siłę i chęć do podejmowania kolejnych wyzwań, czy po prostu dokończenia rozpoczętego przedsięwzięcia. To także istotny sygnał przesyłany do układu nerwowego, że praca została wykonana bardzo dobrze i teraz jest czas na zasłużony odpoczynek oraz na należną satysfakcję.

Dla łatwiejszego wchodzenia w zmianę należy sobie uświadomić, że nie zawsze wszystko będzie przebiegało zgodnie z naszym planem i nie zawsze będziemy mieć dobre rezultaty naszych wysiłków. Jeśli uznamy za normę, że nasze działania czasem się nie powiodą i pozwolimy sobie na popełnianie błędów, będziemy z większym dystansem i spokojem podchodzić no nowych przedsięwzięć i sytuacji.

Warto podejmować wyzwania i czasem nawet odnieść porażkę, bo ta może stać się trampoliną do lepszej zmiany.

Zbierajmy kapitał doświadczeń, odważnie podchodźmy do nowego, bo…

…każdy wzrost wynika ze zmiany 

 Pozdrawiam ciepło,

Ania 

01.07.2019

Wakacje za pasem i ja też zwalniam. Przynajmniej jeśli chodzi o pracę z grupą  

Najbliższe dwa m-ce przeznaczam na pracę wyłącznie indywidualną z klientami i twórczą. Kolejne pomysły mam zamiar wcielić w życie. To jest dobry czas, by myśli przybrały kształty i przerodziły się w nowe szkolenia, warsztaty, artykuły.

Wczoraj byłam na koncercie Alicji Majewskiej, której piosenki od dziecka do mnie przemawiały i wpadały w ucho przy okazji. Sam koncert był dla mnie dużym przeżyciem, bo spotkanie takiej Artystki w kameralnych okolicznościach to coś wyjątkowego. Słuchając kolejnych piosenek, tego też co mówiła pomiędzy nimi, oglądając Ją na scenie, Jej zaangażowanie jakie wkładała w każde słowo i gest, mam jeden wniosek.

PRACA Z PASJĄ JEST GWARANTEM NASZEGO DOBROSTANU!

Ta kobieta jest na scenie już 50 lat, niezmiennie emanuje energią i świetnie interpretuje mądre teksty piosenek. Mając mnóstwo nagród na koncie, ogromny dorobek i szacunek pokoleń, nie straciła dystansu do siebie. To też sztuka!

Ten koncert był dla mnie jak sesja coachingowa. Głębokie teksty, oprawione doskonałym wykonaniem i muzyką wraz z otwartą postawą artystów były niezapomnianym przeżyciem.

Po co ja to piszę??

Nie po to, by zachęcić Was do słuchania piosenek Alicji Majewskiej, bo każdy ma swoje preferencje i niech tak zostanie. 

Piszę to, bo widziałam na własne oczy i słyszałam na własne uszy, że jedyne co warto robić w życiu to, to w co się wierzy i co płynie prosto z serca. Wówczas pracy nie postrzega się w kategorii siermiężnej i nieprzyjemnej konieczności. Praca z pasją to źródło szczęścia, radości i harmonii w życiu. 

Wracając do Pani Alicji. Kto przy zdrowych zmysłach chciałby pracować lat 50 i to jeszcze w dniach i godzinach, gdy inni ludzie odpoczywają? Ta praca wiąże się z częstymi wyjazdami, hotelowym życiem, próbami w dzień i koncertami późnym wieczorem, długimi godzinami spędzonymi w samochodzie i różną infrastrukturą w miejscu pobytu. Kto byłby skłonny to robić, gdyby nie był w sowim żywiole?

Kto?

Pani, o której piszę jest znakomitym przykładem na to, że warto iść za marzeniami i robić to co się kocha. Wtedy mamy zdrowe zmysły zachowane i spełnienie wymalowane na twarzy.

Przekładając pow. przykład na nasze realia, czyli osób, które już pracują…   

Czas na zmianę kierunku, na przysłuchanie się sobie i zawodowy skręt w stronę, która jest naszą drogą, nigdy nie jest za późno. Więcej.

Myślę, że bogate doświadczenie zawodowe i życiowe tylko sprzyjają nowym, lepszym wyborom. Lepszym, bo bardziej świadomym, odważnym, a przede wszystkim ukierunkowanym na to co dla nas ważne. KIedy już mamy za sobą liczne przeżycia wiemy, co się dla nas liczy naprawdę i wiemy też co nie jest warte naszej uwagi.

Po latach różnych prób i nauki tego co przynosi satysfakcję, a co ją zabiera, dobrze wiemy gdzie możemy ją znaleźć na stałe. To czego potrzeba, to szczerze sobie o tym powiedzieć i sobie zaufać!

Zapraszam Cię do mentalnego fitnessu wakacyjnego 

Odpowiedz sobie na pytanie: Co mnie powstrzymuje przed obraniem innego kierunku? 

Drugie: Czego mi potrzeba, by podjąć to wyzwanie?

Trzecie - kluczowe: Kiedy zacznę działać?

Jak chcesz dalej żyć? Wybór jest Twój, a opcje są dwie.

 I. Robisz coś bez przekonania i wciąż szukasz w tym sensu, by wytłumaczyć sobie inaczej niż tylko pieniędzmi, że Twoja praca jest wartościowa.

II. Opcja druga to taka, że odważnie acz strategicznie, podejmujesz się zmiany codziennego zajęcia. W tej ścieżce przyświeca Ci myślenie, że życie ma się jedno i lepiej je spożytkować na działania, które są z Tobą zgodne. Określasz sobie cel, opracowujesz dobry dla Ciebie plan i wcielasz go w życie. Bez wymówek i szukania pretekstów do przesuwania wykonania pierwszego kroku.

Co wybierasz?

Słonecznych decyzji!

Ania